ما نیاز داریم گاهی اوقات در هنگام بارش باران حتی اگر هم شده برای گول زدن خودمان (عقلمان) چتری با خود نبریم تا بیخودی خیس شویم و آن را به گردن بی حواسی و مشغله های تمام نشدنی زندگی بیندازیم و بعد یواشکی در دل خود از این خیس شدن ها کیف کنیم . ما محتاج روزهایی هستیم که کمی از این غبار رسوب کرده بر تن و روحمان را بشوید . ما محتاج بارانیم ...
پی نوشت:
به کوهی ابر زاینده پوشاندم سینه آبی آسمان را
تو در هر چکه از چهره باران ببین رویای رنگین کمان را
«چارتار»
- شنبه ۲ مرداد ۹۵
